வெற்றுத் தாளில் ஒற்றைப் புள்ளியாய்

பூமியின் சாபக்கேடு
உயிராய் உயிர்ப்பது
நிஜமாய் ஜனிப்பது
கருவாய் வருவது.....
பெண்ணாய் பிறப்பது....

பத்து நாளில் இட்ட பொட்டு
அடுத்த நாளில் இட்ட சட்டை
அடுத்தடுத்து வைத்த பூ
கைகளில் இட்ட வளை.....

யாருக்காக நான் தாரை வார்க்க
என்னுடன் வந்தவை இவை
எதற்க்காக இழக்க
இழந்து விட்ட எதுவும்
இதற்கெல்லாம் மேல்தான்.....

கை பிடித்த அன்று ஏற்று கொண்ட மஞ்சள் உயிர் விட்ட அன்று கொட்டி தெளித்தாச்சு
கொடுத்து விட்டு சென்ற நினைவலைகள்
வெள்ளையின் வீரியமாய்....

பிறந்ததில் இருந்து உடன் வரும்
என் அடையாளமெல்லாம்......
என் வாழ்வின் நிரந்தரமே
இழந்துவிட இனி என்ன இருக்கிறது

பாதியில் வந்தவன் பாதியில் போனதும்
ஆதியும் அந்தமும் எனக்கு
இனி என் நம்பிக்கை தானே...
வெற்றுத் தாளில் ஒற்றைப் புள்ளியாய்....